Als het gaat over mijn leven als sjamaan, dan kan ik met recht zeggen dat ik een laatbloeier ben. Sterker nog, de eerste keer dat iemand mij op mijn sjamanen-energie wees, moest ik er absoluut niets van hebben!

Mijn aversie werd natuurlijk gevoed door allerlei vooroordelen. Maar zoals dat altijd gaat, wanneer de leerling er klaar voor is, verschijnt de meester vanzelf ten tonele. In mijn geval is/was dat Alberto Villoldo van The Four Winds School.

Er ging een lang pad aan vooraf gevuld met lichaamswerk, NLP, mannengroepen, reiki, tantra en verschillende massagevormen.

Eenmaal in opleiding als sjamaan was er echter geen houden meer aan. Je moet weten dat ik een beta-achtergrond heb, TU Elektro. Veel meer hardcore dan dat wordt het niet. Maar toen ik binnen de eerste weken van de opleiding tot sjamaan, al het energieveld om mensen (...en planten, dieren, bomen...) begon waar te nemen, viel er weinig meer te ontkennen.

Het was een thuiskomen als nooit eerder tevoren!

En de reis gaat voort en verder. Verder en verder. Een reis waar ik o.a. over verhaal in mijn blog-verhalen.

Dus nee, ik ben niet op 4-jarige leeftijd uit mijn dorp meegenomen, de Andes in, om vervolgens 10 jaar in een grot opgeleid te worden tot sjamaan, op een diëet van wortels, mais, bonen en Ayuhasca.

Ik ben die moderne sjamaan, die ondanks zijn aanvankelijke diep gewortelde scepsis, de effectiviteit, waarheid en zeker ook schoonheid van het werken met energie als sjamaan aan den lijve heeft mogen ondervinden.

En als dat met jou resoneert, dan ben ik jouw man, reisgenoot en sjamaan!

Los van dit alles, heb ik ook "gewoon" een gezin, met een heerlijke vrouw, een prachtige meervoudig gehandicapte puberdochter en een zeer oude poes. Niets menselijks is mij vreemd. Oftewel, genoeg ingrediënten om het allemaal ook heel aards te houden.

[En voor hen, die toch nog willen weten waar dat dorp van mij ligt: mijn wiegje stond in 1966 in een eenvoudig onderkomen, ergens in Paramaribo, Suriname.]