Energie kunnen waarnemen is essentieel voor onze overleving en niet specifiek voorbehouden aan sjamanen. Sterker nog, iedereen is er in meer of mindere mate in bedreven.
Het komt onder andere in uitdrukkingen als “er hing een serene stilte” of juist “er hing een onheilspellende stilte in de lucht”. En nagenoeg iedereen kan aanvoelen, bij het binnenlopen in een ruimte, of er in die ruimte net een heftige ruzie is geweest of juist een heerlijke, vette vrijpartij. Zelfs als die ruimte al weer leeg is.
En dat heeft echt niet alleen te maken met de mogelijk andere geuren die er hangen.
Sommige mensen kunnen een ruimte doen oplichten puur met hun aanwezigheid. En anderen hebben dan weer de gave, om de energie omlaag te trekken. En als je je daar niet van bewust bent, stap je in het laatste geval na een uurtje naar buiten en vraag je je af hoe je ineens toch zo vermoeid bent, dan wel nergens zin meer in hebt.
Om energie waar te kunnen nemen gebruiken we natuurlijk onze 5 bekende zintuigen: gehoor, reuk, zicht, smaak en tast. Maar er zijn nog meer manieren om energie waar te kunnen nemen. Of beter gezegd, er is met enige training en gewenning, nog heel veel ruimte voor verbetering en verfijning.
Laat ik mezelf als voorbeeld nemen.
Aan het begin van de tweede week van mijn initiële opleiding tot sjamaan, begon ik het energieveld van de mensen om mij heen waar te nemen. In mijn geval betekent dit, dat ik echt het energieveld kan zien om mensen heen.
In het begin kon ik dat nog negeren maar tegen het einde van die tweede week kon ik er echt niet meer omheen. Ik had erover gelezen maar ik had niet verwacht dat ik het zo vroeg in de opleiding zou gaan beleven.
En er waren nog een aantal mentale obstakels. Nam ik nu echt die energie waar of wilde ik het zo graag dat ik overging tot het creëren van hallucinaties? En hoe viel dit alles te rijmen met mijn technisch-wetenschappelijke achtergrond?
Tijdens een van de vele oefeningen nam ik één van de trainers apart en vertelde haar over mijn waarnemingen en mijn vele twijfels daarover. Ze zat op een krukje en ik zat vlak voor/naast haar op de vloer.
Ze vroeg me waarom mijn waarneming niet waar kon zijn. En terwijl ik druk bezig was om een antwoord te formuleren, legde ze vrij nonchalant haar hand tussen mijn schouderbladen, keek me diep in de ogen en gaf me een bemoedigend knikje.
Halverwege mijn antwoord viel ik stil en begon aan één van meest indrukwekkende reizen tot nu toe. Ik sloot mijn ogen en voelde letterlijk hoe vanuit mijn voeten wortels diep, diep de aarde in schoten. Ik kon aan iedere willekeurige plek op aarde denken en me daar naar verplaatsen. Ik kon me voor een moment in de daar aanwezige mensen en dieren verplaatsen en even in hun bewustzijn meereizen.
Het was een ervaring die zich moeilijk laat verwoorden, laat staan verklaren. Ik deed mijn ogen weer open, keek de ruimte in en kon van iedereen het energieveld nog helderder waarnemen. Het was dermate overweldigend dat ik opgestaan ben en buiten in de zon in het gras ben gaan zitten.
Daar zittend ging de reis gewoon verder. Ik kon het energieveld van bomen en struiken waarnemen, zelfs van insecten. En ik voelde me verbonden met alles en iedereen. Het was een gelukzalig gevoel en mijn tranen stroomden rijkelijk.
Het energie op die manier kunnen waarnemen, letterlijk kunnen zien, is sindsdien gebleven. Het wordt sterker of zwakker afhankelijk van bijvoorbeeld mijn dieet, mijn meditatie-ritme en mijn eigen energielevels. Genoeg slapen, weinig suikers, iedere dag even in de natuur/buiten wezen en sporten zijn voor mij bijvoorbeeld cruciaal in het energie kunnen waarnemen.
Daarnaast heb ik als sjamaan ook geleerd om regelmatig, liefst dagelijks, bepaalde zenuwbanen te stimuleren om het waarnemen te blijven verfijnen.
Zien is mijn voorkeursvorm van energie-waarnemen. Voor anderen (sjamanen en niet sjamanen) is het bijvoorbeeld het kunnen voelen.
Door mijn werk als sjamaan heb ik het grote voorrecht om met heel veel verschillende energiewerkers in aanraking te komen.
De dochter van een goede vriendin van ons kan al sinds haar vroegste jeugd overledenen waarnemen. Zielen die om wat voor reden dan ook, de weg naar het Licht nog niet zijn aangevangen. In een cultuur waar dat als abnormaal wordt beschouwd heeft het dan ook even geduurd voordat ze dit voor zichzelf een plek kon geven.
Dit zou voor mij voorheen een fanta-verhaal zijn geweest. Ik heb met deze jongedame samen mogen zitten, en ergens in de toekomst gaan we eens samen op pad. Een soort Ghostbusters maar dan in de positieve zin van het woord. Een van de technieken die ik als sjamaan in mijn arsenaal heb, is namelijk zielen helpen de weg terug te vinden naar het Licht. Maar dat is iets om over te vertellen in een ander artikel.
Een aantal van de sjamanen in mijn “Tribe”, heeft de fijngevoeligheid (ontwikkeld) om te kunnen voelen en duiden wat er zich op een bepaalde plek heeft afgespeeld. Voor hen vertaalt zich dat naar niet alleen een gevoel maar ook beelden die naar boven komen. Het laat zich raden dat drama’s en tragedies een zwaardere en ook vaak “permanentere” energie-afdruk achterlaten op een plek.
Die fijngevoeligheid is dan weer erg handig voor het vaststellen van energetisch fijne plek. Wat we weleens als Heilige Plekken omschrijven, zijn doorgaans plekken op Aarde waar grote concentraties heilzame energie samen komen. Het is geen toeval dat iconische plekken als Stonehenge, zich juist op die plekken bevinden. Hetzelfde geldt overigens voor veel kathedralen, zoals bijvoorbeeld de Kathedraal van Chartres in Frankrijk.
Als je dit wilt oefenen, stap dan eens een kathedraal binnen en voel simpelweg wat het met je doet. En probeer dan te voelen voorbij de eerste laag. Die eerste laag kan er bijvoorbeeld eentje zijn van aversie of juist vertrouwdheid, afhankelijk van wat voor plek religie in je opvoeding had.
Het kan ook op kleinere schaal. We voelen intuïtief of een ruimte koud en kil is, of juist warm en uitnodigend. Mijn lief bijvoorbeeld, heeft de gave om iedere ruimte om te kunnen toveren van een sfeerloze, kille, rommelige, of anderszins onprettige ruimte, in een ruimte waarin alles wel klopt. Ze creëert telkens weer een ruimte waarin het energetisch prettig toeven is.
En als je haar zou vragen hoe ze dat doet, dan zal ze je het antwoord schuldig moeten blijven. Het is een puur intuïtief proces. Het is een voorbeeld van energie kunnen waarnemen en het op een subtiele manier naar je hand kunnen zetten.
Met het verfijnen van je energiewaarneming komt ook de mogelijkheid tot het onderscheiden van van vaste of fluïde energie, lichaamsvreemde entiteiten, zware of lichte energie, energiecentra in het lichaam, energiekoorden, blokkades en lekken.
En zoals met zoveel dingen in het leven, is het een kwestie van de optimale omstandigheden scheppen en simpelweg heel veel oefenen. Net zoals je de vaardigheid van het fietsen niet meer verleert, zo zal ook het energie waarnemen een blijvend onderdeel van je leven worden.
En hoe meer je je hierin verdiept, hoe rijker je energie-vocabulaire zal worden. Je zult gevoeliger worden voor de energie om je heen. En in plaats van na een uur een ruimte verlaten die jou energetisch leeg trekt, stap je na een paar minuten al op. En als dat niet mogelijk is, heb je hopelijk de optie om de situatie om te keren naar iets dat oplaadt. Of minstens je neutraal laat.
Ik heb het in die zin nog niet gehad over bescherming tegen negatieve energie, maar ook dat gaat een belangrijk onderdeel worden van energie kunnen waarnemen. De energie naar Moeder Aarde kunnen laten stromen, als zijnde de grote neutralisator, is dan een van de meest effectieve manieren. Maar ook dat is een onderwerp voor een volgend artikel.
Mocht je zelf met dit onderwerp aan de slag willen gaan dan zijn er een paar zaken waarmee je aan de slag zou kunnen gaan:
1. Mediteer, het liefst dagelijks. Het maakt weinig uit wat voor vorm van meditatie je kiest, maar meditatie helpt je over het algemeen om meer stilte in jezelf te creëren. Daarmee heb je meer ruimte om je omgeving te ervaren zonder te verdwijnen in gedachten.
2. Mediteer op verschillende plekken, als het kan in de natuur. Daarmee kun je leren ervaren dat iedere plek echt zijn eigen energie heeft. Het strand is echt anders dan het bos of de hei.
3. Voelen. Maak er een gewoonte van om bij iedere ontmoeting even te voelen welke energie er hangt. En leer daarbij dan ook nog gaandeweg om onderscheid te maken tussen je eigen energie en die van de ander.
4. Leer je bewust te worden van je eigen lichamelijke sensaties. Een simpele en bekende oefening is een minuut lang je handen tegen elkaar aan te wrijven, en dan je handpalmen langzaam van elkaar te bewegen en met je ogen ongefocusseerd het energieveld tussen je handen waar te nemen.
Laat het hier niet bij maar doe dit bijvoorbeeld iedere keer dat je intensief aan het sporten bent geweest. Wat neem je waar in je lijf met ogen gesloten? Wat neem je waar in je lijf met ogen open?
Het draait allemaal om het vergroten van je sensitiviteit, om je gevoeligheid van waarnemen. Het zijn als ongetrainde spieren en om het aanleggen en versterken van tot nu toe weinig of niet gebruikte zenuwbanen.
Ik kan je nu al voorspellen dat het grotendeels geen lineair proces is. Soms lijken er hele periodes te zijn van stilstand en dan ineens maak je een sprong vooruit. Maar die sprong was alleen mogelijk omdat er zoveel training en inzet aan vooraf ging.
Er valt nog zoveel waar te nemen…
Dit artikel is onderdeel van Challenge 44. Klik hier voor een uitleg over het hoe en waarom van deze challenge.
