Initiaties, Vuur-ceremoniën, Vision Quests, Reizen met psychedelica, het zijn allemaal ervaringen die een diep transformerend effect kunnen hebben. Voor een belangrijk deel is dat afhankelijk van de setting en van degene die het geheel leidt.
Maar nog veel belangrijker dan dat, is de set, oftewel, je eigen instelling waarmee je de ceremonie ingaat en aangaat.
Er is inderdaad een nog veel krachtiger mindset om een potentieel transformerende ceremonie in te gaan.
Ik heb deelnemers aan dergelijke ceremoniën wel eens, met enige trots en een triomfantelijke blik in de ogen, horen verkondigen, dat ze er volledig blanco instapten. Mijn antwoord daarop was, dat dat misschien niet de meest heilzame en krachtige instelling zou kunnen zijn.
Er is inderdaad een nog veel krachtiger mindset om een potentieel transformerende ceremonie in te gaan. Ik heb dat zelf mogen ervaren en leren van een sjamaan die al jarenlang, talloze plant-medicijn ondersteunde ceremoniën begeleidt.
'Plantmedicijn ondersteund' is eufemistisch taalgebruik voor sessies waarbij mogelijk gebruik wordt gemaakt van bijvoorbeeld ayahuasca, paddo's, san pedro of andere giften uit de natuur. Het is namelijk (nog steeds) strafbaar om dit soort zaken aan te prijzen. De mogelijke uitzondering is voor wetenschappelijk onderzoek. Het is wachten op meer verlichte tijden en ondertussen blijven we bijdragen aan de educatie rond dit onderwerp.
Terug naar die Mindset.
Ik stel een Mindset voor die opgebouwd is uit de volgende kwaliteiten: Nederigheid, Eerlijkheid, Moed en Uitzonderlijke Inspanning. Nogmaals, dit is niet mijn eigen vinding, maar is me aangereikt door die sjamaan die ik hierboven al aanhaalde. En ik kan niet anders zeggen dan dat het me tot nu toe zeer goed heeft gediend.
Nederigheid
Nederigheid is die basishouding die zich vertaalt naar 'Ik weet het niet maar ik ben er klaar voor om te leren. Dus, leer het mij'. Het wordt ook wel eens omschreven als 'beginner's mind'. Dat is waar het 'blanco erin gaan' voorbij komt, maar het is nog veel meer dan dat.
Nederigheid is ook het anti-gif tegen uitspraken als 'Ik volg slechts de stem van mijn hart', 'ik doe alleen wat goed voelt voor mij', of die andere populaire, 'ik weet zelf wel wat goed is voor mij', en 'ik blijf altijd dicht bij mezelf'.
Mijn god, als ik die uitspraken voorbij hoor komen, in deze setting, dan weet ik al dat een groot deel van de transformatie-kracht aan die persoon voorbij zal gaan. Het getuigt ook van een ongelooflijk grote arrogantie om te kunnen denken dat je altijd van tevoren weet wat goed voor je is.
Bij veel van dit soort Reizen is er niet eens een 'ik' om je aan vast te houden. Je word simpelweg meegesleurd en de enige twee keuzes die je hebt zijn Overgave of Strijd.
De Overgave sluit naadloos aan bij de Nederigheid. Je laat je simpelweg leiden naar waar je geleid wordt.
Het getuigt ook van een ongelooflijk grote arrogantie om te kunnen denken dat je altijd van tevoren weet wat goed voor je is.
Strijd is ook een keuzemogelijkheid. In mijn ervaring, is de energie die je steekt in de Strijd, kostbare energie die je ook had kunnen steken in juist die Overgave. Strijd is een wanhopig vasthouden aan een 'ik' dat gaandeweg door je vingers slipt, verdampt, oplost, tot het moment van gruwel en paniek als er niks meer vast te houden valt.
En dan komt er alsnog Overgave. Of niet.
Tip: ga voor die Overgave.
Nederigheid is ook het omarmen van alles wat je onderweg tijdens de ceremonie tegenkomt. Als je tijdens je Ayahuasca-reis omringd bent door kotsende reisgenoten, dan is dat wat je te omarmen hebt. Als je tijdens je 8-uur durende paddo-reis, de hele tijd misselijk bent, dan is dat wat je te omarmen hebt. Als je zorgvuldig geselecteerde stenen, gebarsten en gebroken uit het Vuur komen tijdens de Vuurceremonie, dan is dat wat je te omarmen hebt.
Als je tijdens je Vision Quest alleen maar bezig kan zijn met dat enorme honger gevoel, dan is dat wat je te omarmen hebt. En als je terug bent van je Reis en je hebt je overleden vader en/of moeder niet ontmoet, dan is je teleurstelling daarover, ook dat wat je te omarmen hebt.
Nederigheid maakt ook de weg vrij voor verbinding. Het reduceert je tot het deeltje sterrenstof dat je in feite bent.
Nederigheid maakt ruimte voor dat wat er allemaal wel is en schept ruimte voor ervaringen en inzichten die je (mogelijk en dus ook hopelijk) niet zag aankomen.
Nederigheid maakt ook de weg vrij voor verbinding. Het reduceert je tot het deeltje sterrenstof dat je in feite bent. Niet meer en niet minder. En daarmee is er ook ruimte om je te verbinden met Alles om je heen. Met al die andere deeltjes sterrenstof die jou omgeven.
Nederigheid maakt een eind aan rangen, standen en vooroordelen.
Het zijn veel verschillende manieren om te zeggen dat Nederigheid de ruimte creëert voor een heilzaam en transformerend proces. En als basishouding is dat precies wat je wilt. Tenminste als je je tijd en geld zinvol wilt besteden.
Eerlijkheid
Door naar Eerlijkheid. Eerlijkheid is zowel de katalysator, als de energie, als de weg naar Vrede. Grote woorden die om een uitleg vragen.
Eerlijkheid begint met eerlijkheid naar jezelf. Eerlijkheid over waar je momenteel staat. Eerlijkheid over wat je wel of niet hebt gedaan. Dermate eerlijk, dat je alle maskers laat vallen en ruimte maakt voor je angsten en tekortkomingen.
Het grootste deel van onze psychische energie gaat op aan bescherming,..
Die Eerlijkheid werkt als een katalysator voor je Eerlijkheid naar anderen toe. Je hoeft je dan niet beter voor te doen dan je in werkelijkheid bent.
En daarmee komt er een gigantisch reservoir aan energie vrij. Het grootste deel van onze psychische energie gaat op aan bescherming, het in stand houden van maskers (ook een vorm van bescherming), het omgaan met de gevolgen van trauma's (een vorm van bescherming), en het bewaren van geheimen (wederom, ook weer een vorm van bescherming).
Denk je eens in wat een onvoorstelbaar grote hoeveelheid energie er dan vrij kan komen. Dat ga je je simpelweg niet kunnen voorstellen, het is niet voor niks 'onvoorstelbaar', totdat je het eenmaal zelf ervaren hebt.
En al die energie komt beschikbaar voor je Reis tijdens die ceremonie. Het brengt je dieper, het brengt je verder, het doet je jezelf nog beter en intenser kennen.
Eerlijkheid is ook het pad naar Vrede in hoofd, hart en ziel. Eerlijkheid maakt een eind aan de strijd die in je kan woeden. Het gevecht tussen je verlangen om echt en authentiek te wezen en de angst die je kunt hebben voor de eventuele gevolgen die daarmee gemoeid zijn.
Daarom is het ook goed de volgende twee kwaliteiten in de mix mee te nemen.
Moed
Moed is de deur naar Alles. Initiaties, Quests, Reizen. Je weet nooit wat je van tevoren tegen kunt komen. En dan is het goed om te kunnen vertrouwen op je Moed. Tijdens mijn inwijding verwoordde mijn sjamaan het als volgt: "Moed is niet iets wat je bent, Moed is iets wat je leeft. Ik leef Moed, jij leeft Moed, wij leven Moed."
"Moed is niet iets wat je bent, Moed is iets wat je leeft."
Het lijkt een klein semantisch verschil maar het is een groots verschil in beleving. Moed is als ademhalen. Je doet het of je doet het niet. Het is niet iets waar je naar op zoek moet. Het is er altijd en het is aan jou, of je het leeft of niet.
Of je haalt adem of je doet het niet. Of je leeft Moed of je doet het niet. Het eerste geeft je binnen ongeveer twee minuten feedback of je op de goeie weg zit. Het tweede vraagt meestal iets meer tijd, maar niet zoveel meer als je zou denken.
Moed maakt dat je die deur doorgaat waar je hoogst waarschijnlijk totaal geen zin in hebt, mogelijk zelfs angst voor hebt. Maar het kan ook zonder zin, zoals mijn oma altijd zei. En Moed en angst sluiten elkaar niet uit.
Voorafgaand aan mijn puur wetenschappelijke Ayahuasca-ondersteunde reizen vertelde mijn sjamaan altijd: 'Als je achtervolgt wordt door die slang, laat je dan opeten door die slang, als de mieren het vlees van je botten eten, laat je dan opeten, als die donkere, koude, glibberige grot opdoemt, ga die dan binnen.
'Als je achtervolgt wordt door die slang, laat je dan opeten door die slang,'
Dat vraagt allemaal om Moed. Moed die je leeft, zoals je ook van moment tot moment ademhaalt. Iedere keer weer. Dag in, dag uit.
Moed herinnert je er ook aan dat de nieuwe schatten niet binnen je comfort zone gevonden kunnen worden. Dat gebied is al uitgekamd en 'uitgemijnd'. Je zult je op onbekend terrein moeten begeven om jezelf nog beter te leren kennen. Je zult in nog niet verkende gebieden moeten verdwalen, om nieuwe wegen naar huis te vinden. Je zult moeten leren navigeren op sterrenbeelden die je nog niet eerder kon waarnemen.
Dat vraagt om Moed, om meer Moed dan je ooit in een mensenleven zou kunnen verzamelen. En daarom zul je Moed moeten leven, opdat het nooit opraakt.
Moed overstijgt je sterfelijkheid. Of misschien nog beter verwoord: Moed geeft glans aan je Sterfelijkheid. Het is die weg gaan die voorkomt dat je aan het eind van je leven, je jezelf teksten hoort mompelen als 'Misschien had ik toch....' of 'Had ik maar....'.
Moed geeft glans aan je Sterfelijkheid.
Moed is jezelf op een goede manier verliezen in het Moment. Moed is de belichaming van het besef, het bewustzijn dat 'Ook dit voorbij gaat'. Moed is de Wijsheid leven van die Eeuwige Cyclus: Geboorte, Groei, Bloei, Rijping, Verval en Dood. Moed is de Overgave aan die Cyclus.
Over die Moed heb ik het dus.
Wat rest is slechts nog één cruciaal ingredient.
Uitzonderlijke Inspanning
Uitzonderlijke Inspanning maakt dat je dat blijft doen waarvan je weet dat je het moet doen. Je kunt vervult zijn van Nederigheid, je leven in het teken stellen van Eerlijkheid en op ieder moment Moed leven, en dan nog kun je in situaties terechtkomen waarin het zo uitdagend is, zo overweldigend lijkt, dat je bereid bent om de handdoek in de ring te gooien.
Het zijn die momenten, die vragen om een Uitzonderlijke Inspanning. Momenten waarin je zo uitgedaagd wordt dat je dreigt te vergeten dat je in je kern Liefde bent, en de Angst haar kans schoon ziet om met je aan de haal te gaan.
Momenten waarin je energetisch zo uitgeput bent, dat je hoofd je probeert te overtuigen dat je echt niet meer verder kunt. Datzelfde hoofd dat je vertelt, dat jij heus echt wel beter weet wat je nog wel en niet aankunt. Dat dit het goede moment is om eruit te stappen. Dan maar geen initiatie, vision of inzicht-rijke reis.
Momenten waarin je energetisch zo uitgeput bent, dat je hoofd je probeert te overtuigen dat je echt niet meer verder kunt.
Ik heb tijdens een van mijn plantmedicijn-ondersteunde reizen meegemaakt, dat een deelnemer, twee matjes verder, de begeleidende sjamaan bij zich riep, met het verzoek zijn reis af te breken, want hij kon echt niet meer. Het was allemaal te heftig, te veel, te alles.
De sjamaan keek hem heel rustig aan en zei met een glimlach 'Welcome to your journey!'. De transformatie die op dat moment plaatsvond was wonderbaarlijk. Die deelnemer knikte, herpakte zich en zette zijn reis voort met een Overgave waar hij tot dan toe geen toegang tot had.
Het vroeg van hem een Uitzonderlijke Inspanning, om zijn in alle hevigheid aanwezige demonen te omarmen, en nog dieper het proces in te gaan. En dat was precies wat hij deed. In een tijd die honderd maal korter was, dan de tijd die het je vroeg om deze zin te lezen.
Uitzonderlijke Inspanning voor het moment dat je aan de rand van de ring staat, zogenaamd klaar om die handdoek te gooien, maar inwendig keihard om jezelf moet lachen, vanwege het theatrale, het drama-gebaar, wetende dat je die handdoek nooit gaat gooien.
Uitzonderlijke Inspanning voor het moment dat alles in je schreeuwt dat dit niet is wat je wilt, dat dit niet is waarvoor je getekend hebt....
Uitzonderlijke Inspanning voor het moment dat al je spieren volledig verzuurd aanvoelen, en je nog 20 kilometer te gaan hebt. Alleen, 's nachts en in de kou.
Uitzonderlijke inspanning voor het moment dat wederom die honger maakt dat je moeite hebt om helder te denken. Uitzonderlijke Inspanning voor het moment dat je beseft, dat dit juist het moment is om alles te omarmen. Ook dat niet helder denken.
Uitzonderlijke Inspanning voor het moment dat alles in je schreeuwt dat dit niet is wat je wilt, dat dit niet is waarvoor je getekend hebt, dat dit in niets lijkt op wat je vrienden je hebben beschreven, dat niemand hierna nog van je kan houden nu ze jou zo volledig naakt hebben gezien.
Uitzonderlijke Inspanning voor het moment dat je moet toegeven dat je niet geworden bent, wie jezelf in gedachten had, niet geworden bent wie je ouders voor je in gedachten hadden, dat je niet je titel bent, noch je leidinggevende functie, noch je vette bankrekening, noch al je amoureuze veroveringen.
Maar bovenal, Uitzonderlijke Inspanning voor het moment dat je het echt niet meer weet en je niets meer rest dan juist die Overgave. Overgave juist als de bodem onder je bestaan is weggeslagen, als al je zekerheden je zijn ontnomen en je niet eens meer weet wie je bent.
En dat, mijn lieve mede-sterrenstof-sterveling, is mijn aanbeveling voor de beste basishouding om een ceremonie aan te gaan: Nederigheid, Eerlijkheid, Moed en Uitzonderlijke Inspanning.
Moge het je duizendvoudig dienen, zoals het mij heeft gediend en nog steeds dient.
Deze post is onderdeel van de Challenge44. Klik hier voor de uitleg over het hoe en waarom van deze challenge.
Credits foto: Dalton Smith
